پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اخیراً به چند نمونه از آثاری برخورد کردم که در ممیزی ارشاد دستخوش تغییرات یا تعلیق شده‌اند. همه کسانی که در فضای فرهنگی یا هنری هر کشوری فعالیت می‌کنند از مجموعه‌ای از خط قرمز‌های پذیرفتنی و ناپذیرفتنی آگاه‌اند که یا می‌توان آن‌ها را حل کرد یا دور زد یا در محدوده‌شان فعالیت کرد. اما در مورد آثار دین‌پژوهانه به ویژه با رویه اخیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وضعیتی تأسف‌بار رقم خورده است که اصولاً با ماهیت و روش دین‌پژوهی ناسازگار است. در این نوشتار نخست به معرفی دین‌پژوهی می‌پردازم و سپس با ذکر چند نمونه توضیح می‌دهم که چگونه در دین‌پژوهی ممیزی یا اساساً ناممکن و بی‌معناست یا باید بر مبنا‌های تخصصی صورت بگیرد.

بحث ما دربارهٔ صفت “خیر” است که از صفات الهی است. سؤال این است که اگر خداوند “خیر مطلق” است چرا “شرّ” آفریده است؟

هورامان به معنای «جایگاه خورشید»، منطقه ای تاریخی در غرب ایران و شرق عراق است که از 2 سال گذشته پا به مسیر طلوع برای ثبت در میراث جهانی یونسکو گذاشته و در این راه اسیر غروبی از جنس کم توجهی شده است.